Ушбу спектакль улуғ эртакчи Ганс Христиан Андерсеннинг “Гугурт ушлаган қиз” эртаги асосида саҳналаштирилган. Гугурт сотиб юрган қизнингфожеаси ва руҳий озодлиги бутунлай янгича қиёфада, поэтик бойитилганҳолда намоён бўлади.Айни Янги Йил олдидан бечора қизча гугурт сотибтурганэди.Лекин ундан ҳеч ким гугурт харид қилмади, чунки барча иссиққина уйларига Янги йил нишонлашга шошилаётган эди. Оч қолиб, совуқ қотган қизча уйга қайтиш ва отасидан дакки эшитишдан қўрқиб кўчада қолади. Ҳар бир гугурт ёқилганида эса унинг юксак орзулари кўз ўнгида намоён бўлади. Аммо совуққотган қизча митти олов ёруғида жон беради. Мана энди у доим орзу қилганнарсалари: дўстлик, меҳр, байрам ва ҳаттоки онасини ҳам топади. Онаси бўлса уни ўзи билан осмонга олиб кетади. “Чунки у ерда на очлик, на совуқ ва на қўрқув бор!”